Rekonstrukcja kompozytowa zęba to zabieg odbudowujący uszkodzone lub osłabione struktury zęba za pomocą nowoczesnych materiałów światłoutwardzalnych. Stosuje się go w przypadku ubytków spowodowanych próchnicą, urazami mechanicznymi, nadmiernym starciem szkliwa lub po leczeniu endodontycznym. Odbudowa kompozytowa pozwala przywrócić pierwotny kształt i funkcję zęba, a także poprawia jego estetykę. Zabieg przeprowadza się w gabinecie stomatologicznym podczas jednej wizyty. Stomatolog dobiera odcień materiału tak, aby jak najlepiej dopasować go do naturalnego koloru uzębienia. Nowoczesne kompozyty doskonale imitują strukturę szkliwa i zębiny, dzięki czemu rekonstrukcja jest praktycznie niewidoczna.

Korekta merytoryczna: dr n. med. Anna Leszczyszyn – lekarz stomatolog, absolwentka Uniwersytetu Medycznego im. Piastów Śląskich we Wrocławiu na kierunku lekarsko-dentystycznym.

Jak przebiega rekonstrukcja kompozytowa zęba?

Procedura rozpoczyna się od dokładnej oceny stanu zęba i usunięcia uszkodzonych tkanek. Jeśli ząb jest objęty próchnicą, lekarz usuwa zmienione chorobowo tkanki i przygotowuje powierzchnię do odbudowy. W przypadku urazu mechanicznego, np. złamania, stomatolog ocenia, czy zachowane tkanki pozwalają na trwałą rekonstrukcję.

Następnie powierzchnia zęba zostaje wytrawiona specjalnym preparatem zwiększającym przyczepność materiału kompozytowego. Po aplikacji systemu łączącego stomatolog warstwowo nakłada kompozyt, utwardzając każdą warstwę lampą polimeryzacyjną. Ostateczny kształt nadaje się poprzez modelowanie, a na zakończenie wykonuje się polerowanie, aby uzyskać gładką i błyszczącą powierzchnię.

Wskazania do rekonstrukcji kompozytowej

Rekonstrukcja kompozytowa jest zalecana w wielu sytuacjach, w których ząb utracił część swojej struktury i wymaga odbudowy. Najczęściej zabieg wykonuje się w przypadku ubytków próchnicowych, które po oczyszczeniu wymagają estetycznego i trwałego wypełnienia.

Odbudowa jest również skutecznym rozwiązaniem w przypadku złamań i ukruszeń zębów, które powstały w wyniku urazów mechanicznych, np. uderzenia lub nagryzienia twardego pokarmu. Rekonstrukcja kompozytowa znajduje także zastosowanie u pacjentów cierpiących na patologiczne starcie szkliwa, np. w wyniku bruksizmu, czyli nawykowego zgrzytania zębami.

Często zabieg wykonuje się po leczeniu kanałowym, gdy ząb jest osłabiony i wymaga odbudowy. Kompozyt pozwala przywrócić jego funkcję oraz zapobiega dalszemu uszkodzeniu. W niektórych przypadkach rekonstrukcja służy poprawie estetyki uśmiechu, np. w celu wyrównania kształtu zębów przednich lub zamknięcia diastemy, czyli przerwy między siekaczami.

Przeciwwskazania do rekonstrukcji kompozytowej

Choć rekonstrukcja kompozytowa jest powszechnie stosowaną metodą odbudowy zębów, nie zawsze można ją przeprowadzić. Przeciwwskazaniem jest bardzo duża utrata tkanek, lub złamanie gdy ząb nie ma wystarczającej powierzchni do trwałego połączenia z kompozytem. W takich sytuacjach konieczne jest zastosowanie korony protetycznej lub wkładu koronowo-korzeniowego.

Odbudowy nie wykonuje się również w przypadku aktywnej próchnicy obejmującej znaczną część uzębienia, ponieważ przed rekonstrukcją konieczne jest przeprowadzenie kompleksowego leczenia zachowawczego. Pacjenci z silnym bruksizmem mogą wymagać dodatkowego zabezpieczenia zębów szyną ochronną, ponieważ nawracające zgrzytanie może uszkodzić rekonstrukcję.

Nie zaleca się również rekonstrukcji w przypadku silnych stanów zapalnych dziąseł i przyzębia. Obecność zapalenia może wpływać na stabilność odbudowy i zwiększać ryzyko jej przedwczesnego uszkodzenia. Przed przystąpieniem do zabiegu konieczna jest konsultacja stomatologiczna w celu oceny możliwości przeprowadzenia rekonstrukcji.

Skutki uboczne po rekonstrukcji kompozytowej

Rekonstrukcja kompozytowa jest zabiegiem bezpiecznym, ale czasem pojawiają się przejściowe dolegliwości. U niektórych pacjentów występuje nadwrażliwość zębów, szczególnie na zimno, ciepło lub słodkie pokarmy. Dyskomfort ten zazwyczaj mija po kilku dniach.

Czasem pacjenci odczuwają lekki dyskomfort w zgryzie, jeśli odbudowa jest minimalnie za wysoka. W takim przypadku stomatolog może dokonać korekty powierzchni kompozytu, co eliminuje problem. Po kilku godzinach od zabiegu może wystąpić lekkie podrażnienie dziąseł, zwłaszcza jeśli rekonstrukcja była wykonywana w pobliżu linii dziąsłowej.

W rzadkich przypadkach kompozyt może ulec odłamaniu, szczególnie jeśli pacjent spożywa twarde pokarmy lub ma tendencję do zaciskania zębów. Regularne wizyty kontrolne pozwalają monitorować stan odbudowy i w razie potrzeby dokonać drobnych korekt.

Ile kosztuje rekonstrukcja kompozytowa zęba?

Koszt odbudowy niewielkiego fragmentu zęba wynosi od 250 do 400 zł. Jeśli ząb wymaga większej rekonstrukcji, cena może sięgać 500–800 zł. Odbudowa kompozytowa po leczeniu kanałowym jest często droższa i kosztuje od 600 do 1000 zł, zwłaszcza jeśli konieczne jest dodatkowe wzmocnienie struktury zęba wkładem z włókna szklanego. Ceny w renomowanych klinikach stomatologicznych mogą być wyższe, szczególnie jeśli stosowane są najnowocześniejsze materiały kompozytowe o wyjątkowej estetyce i trwałości.

Często zadawane pytania

Jak długo utrzymuje się rekonstrukcja kompozytowa? Odbudowa wykonana z wysokiej jakości kompozytu może utrzymywać się od kilku do kilkunastu lat, jeśli pacjent przestrzega zaleceń higienicznych i regularnie kontroluje stan zębów.

Czy rekonstrukcja kompozytowa wygląda naturalnie? Tak, nowoczesne materiały kompozytowe doskonale imitują strukturę szkliwa i są dopasowane kolorystycznie do naturalnych zębów, dzięki czemu odbudowa jest niewidoczna.

Czy po rekonstrukcji można normalnie jeść? Tak, ale przez kilka godzin warto unikać bardzo twardych pokarmów oraz gorących napojów, aby materiał mógł osiągnąć pełną wytrzymałość.

Czy rekonstrukcja kompozytowa osłabia ząb? Nie, wręcz przeciwnie – odbudowa wzmacnia uszkodzony ząb i przywraca jego funkcję żucia. W przypadku dużych ubytków konieczne może być dodatkowe wzmocnienie wkładem koronowo-korzeniowym.

Czy rekonstrukcja kompozytowa wymaga specjalnej pielęgnacji? Nie, ale zaleca się regularne szczotkowanie, nitkowanie oraz unikanie nawyków mogących uszkodzić odbudowę, takich jak obgryzanie paznokci czy zgrzytanie zębami.