Inlay – co warto wiedzieć? Opis zabiegu [protetyka]

Inlay to precyzyjnie wykonane w laboratorium uzupełnienie protetyczne, które osadza się w ubytku zęba – zazwyczaj w obrębie zębów bocznych – w celu odbudowy jego kształtu i funkcji żucia. W przeciwieństwie do tradycyjnych wypełnień, inlay nie jest nakładany bezpośrednio w ustach pacjenta, ale powstaje na podstawie wycisku lub skanu cyfrowego w pracowni protetycznej. Następnie jest cementowany do wcześniej przygotowanego ubytku. Dzięki wysokiej precyzji wykonania oraz doskonałemu dopasowaniu, inlay zapewnia większą trwałość, szczelność i odporność na obciążenia niż klasyczne wypełnienie kompozytowe. To rozwiązanie szczególnie polecane w przypadkach rozległych ubytków, w których zwykła plomba nie byłaby wystarczająco stabilna lub trwała.

Korekta merytoryczna: dr n. med. Anna Leszczyszyn – lekarz stomatolog, absolwentka Uniwersytetu Medycznego im. Piastów Śląskich we Wrocławiu na kierunku lekarsko-dentystycznym.

Jak przebiega wykonanie inlay?

Leczenie podzielone jest zazwyczaj na dwie wizyty – pierwsza obejmuje przygotowanie zęba i pobranie wycisku, druga – osadzenie gotowego wkładu.

Podczas pierwszej wizyty lekarz usuwa zniszczoną tkankę zęba oraz stare wypełnienia, a następnie odpowiednio opracowuje ubytek pod przyszły inlay. Gdy ząb zostanie przygotowany, wykonuje się wycisk lub cyfrowy skan, który trafia do laboratorium protetycznego. Tam technik wykonuje wkład z wybranego materiału – najczęściej kompozytu, ceramiki lub złota.

W tym samym dniu ząb zabezpiecza się tymczasowym wypełnieniem. Na kolejnej wizycie lekarz przymierza gotowy inlay, sprawdza jego dopasowanie do zgryzu i szczelność brzeżną, a następnie cementuje go na stałe za pomocą specjalnego materiału adhezyjnego.

Cała procedura przebiega w sposób przewidywalny i komfortowy dla pacjenta, a ostateczny efekt cechuje się wysoką estetyką i funkcjonalnością.

Wskazania do wykonania inlay

Inlay stosuje się w przypadkach, gdy ubytek jest zbyt rozległy na klasyczne wypełnienie, ale struktura zęba nie wymaga jeszcze odbudowy w postaci korony. Do głównych wskazań należą:

• duże ubytki w zębach bocznych (przedtrzonowcach i trzonowcach),
• konieczność odbudowy punktu stycznego między zębami,
• potrzeba odtworzenia anatomicznego kształtu guzka zęba,
• zamiana starych, nieszczelnych lub pękniętych wypełnień amalgamatowych lub kompozytowych,
• zęby narażone na duże siły żucia, wymagające wzmocnienia strukturalnego.

Inlay pozwala na precyzyjną odbudowę zęba przy jednoczesnym oszczędzaniu zdrowych tkanek – nie wymaga szlifowania całej korony zęba, jak w przypadku koron protetycznych.

Przeciwwskazania do inlay

Nie każdy przypadek nadaje się do odbudowy za pomocą inlay. W niektórych sytuacjach konieczne może być zastosowanie alternatywnego rozwiązania. Przeciwwskazaniami są:

• bardzo rozległe ubytki, obejmujące więcej niż połowę powierzchni korony zęba – wtedy wskazana jest korona protetyczna,
• brak możliwości uzyskania odpowiedniego osuszenia pola zabiegowego – np. w przypadku niekontrolowanego krwawienia,
• zęby z niestabilnym przyzębiem lub znacznym rozchwianiem,
• niewyleczone stany zapalne miazgi lub tkanek okołowierzchołkowych – wymagające leczenia endodontycznego przed odbudową,
• zbyt głębokie ubytki poddziąsłowe, uniemożliwiające prawidłowe osadzenie wkładu.

W takich sytuacjach lekarz może zaproponować inne metody rekonstrukcji – np. onlay, koronę lub odbudowę kompozytową.

Skutki uboczne po założeniu inlay

Inlay, jako uzupełnienie wykonywane indywidualnie, jest dobrze tolerowany przez organizm i nie powoduje istotnych skutków ubocznych.

Po zabiegu może pojawić się przejściowa nadwrażliwość na zimno lub ucisk – zwłaszcza jeśli ubytek był głęboki i znajdował się blisko miazgi. Objawy te ustępują najczęściej w ciągu kilku dni. W rzadkich przypadkach pacjent może odczuwać niewielki dyskomfort w zgryzie, jeśli wkład wymaga drobnej korekty wysokości – problem ten rozwiązuje się podczas wizyty kontrolnej.

Dobrze wykonany i osadzony inlay nie powoduje przeciążenia zęba, nie uszkadza tkanek przyzębia i zapewnia trwałą ochronę przed nawrotem próchnicy.

Ile kosztuje inlay?

Najczęściej spotykane przedziały cenowe to:

• inlay kompozytowy: od 600 do 900 zł,
• inlay ceramiczny: od 900 do 1500 zł,
• inlay złoty (rzadziej stosowany): od 1200 do 2000 zł.

Do kosztu należy czasem doliczyć wykonanie skanu lub wycisku oraz tymczasowego wypełnienia, jeśli nie są zawarte w cenie podstawowej. Niektóre gabinety oferują pakiety obejmujące pełen proces – od przygotowania po cementowanie.

Często zadawane pytania

Czy inlay jest lepszy od zwykłej plomby?
Tak, inlay zapewnia większą trwałość, lepsze dopasowanie do zgryzu i szczelność brzeżną, co zmniejsza ryzyko nawrotu próchnicy.

Czy inlay może się odkleić?
Przy prawidłowym osadzeniu i stosowaniu się do zaleceń lekarza, ryzyko odklejenia jest bardzo niskie.

Z czego wykonywane są inlaye?
Najczęściej z kompozytu lub ceramiki, rzadziej ze stopów metali szlachetnych (np. złota). Wybór zależy od potrzeb pacjenta i lokalizacji zęba.

Ile wytrzymuje inlay?
Przy odpowiedniej higienie i regularnych kontrolach inlay może służyć nawet 10–15 lat, a czasem dłużej.

Czy inlay widać w ustach?
Nie, inlaye ceramiczne i kompozytowe można idealnie dopasować kolorystycznie do naturalnych zębów, dzięki czemu są praktycznie niewidoczne.